حضرت امام(ره) رویه ای داشتند که در آن به نزدیکان و حتی فرزندان خود اجازه نمی‌دادند که وارد عرصه اجرایی شوند، این رویه در دوران رهبری ایشان بر همگان اثبات شده است.
دلیل آن هم روشن بود چرا که می‌دانستند اگر خطا و اشتباهی از سوی آنها رخ دهد، بدنامی آن برای جایگاه رهبری، انقلاب و نظام اسلامی خواهد بود که قطعاً هزینه زیادی وارد می‌کرد.
این روش بهترین تصمیم بود و همین سیاست از سوی حضرت آیت الله خامنه‌‌ای نیز در پیش گرفته شد و ایشان نیز به نزدیکان به ویژه فرزندانشان اجازه ندادند که در مناصب و جایگاه‌های اجرایی حضور داشته باشند و یا مسئولیتی بگیرند.
این تصمیم و اقدام باید الگویی برای دیگر مسئولان نظام باشد، هر اندازه هم اگر فرزندان، برادران، خواهران و نزدیکان مسئولان از تخصص و تعهد برخوردار باشند نباید از سوی مسئولان به کار گرفته شوند. ساده ترین شائبه‌ای که چنین انتصاباتی ایجاد می‌کند انگ فامیل بازی در انتصابات است که در میان افکار عمومی شکل می‌گیرد. در این میان سران سه قوه زیر ذره بین قرار دارند و آنها در این مسئله باید با حساسیت بیشتری عمل کنند و در جایگاهی که هستند از نزدیکان خود برای مسئولیت استفاده نکنند.
حال چرا این مسئله را مطرح کردیم؟ دلیل آن نکته‌ای است که در پی قهرمانی تیم تراکتور تبریز در فوتبال باشگاهی ایران اتفاق افتاد.
تراکتور تبریز یکی از تیم‌های فوتبال لیگ برتر ایران است که توانست در این فصل قهرمان شود؛اتفاقی که برای دیگر تیم‌های لیک همچون پرسپولیس، استقلال، سپاهان و برخی دیگر از تیم‌ها افتاده و البته بدون حاشیه بوده است.
در واقع یک اتفاق عادی است که هواداران برای این پیروزی جشن نیز برپا می‌کنند اما هواداران تیم‌های دیگر به جز تراکتور تبریز، به مسائل تجزیه طلبی نمی‌پردازند چرا که بر حاکمیت ملی ایران پایبند هستند.
پس از قهرمانی تراکتور در لیگ برتر فوتبال ایران، برخی مدعیان هواداری این تیم با سوء استفاده از فضای ایجاد شده سعی کردن با رفتارها و اقداماتی منویات برخی کشورهای خارجی را در این قهرمانی مطرح کنند و بر طبل تجزیه طلبی بکوبند. قطعاً اکثریت مردم آذری زبان ایران اسلامی از چنین سیاستی حمایت نکرده و نخواهند کرد و می‌دانند که ایران یکپارچه است که اقتدار و قدرت دارد و اگر سیاست تجزیه ای که عوامل خارجی و برخی کشورهای منطقه و فرا منطقه در پی آن هستند پیاده شود، از آن ایران قدرتمند و مقتدر چیزی باقی نخواهند ماند.
هیچ کشور و جامعه‌ای را نمی توان یافت که خواهان تجزیه و تکه تکه شدن سرزمینش باشد مردم ایران نیز اجازه نخواهند داد که چنین شود.
اما می‌بینیم برخی که اندک نیز هستند در فرصت‌هایی همچون برگزاری مسابقات فوتبال یا قهرمانی تیم تراکتور تبریز فضا را مناسب طرح مسئله «پان ترکیست»می‌بینند و با در دست گرفتن پرچم برخی کشورهایی که آرزوی تجزیه ایران را دارند سیاست‌های آنها را دنبال می‌کنند.
مردم آگاه آذری زبان در استان‌های آذری نشین در زمان مناسب نسبت به چنین اقداماتی واکنش نشان خواهند داد و با حضور خود نقشه‌های تجزیه طلبان را نابود خواهند کرد و تاکنون نیز پایبندی اکثریت بالای مردم بوده است که از چنین توطئه‌هایی جلوگیری کرده است.
اما نکته‌ای که در ابتدای مقاله به آن اشاره شد به نوع رفتار فرزند آقای رئیس جمهور در باره قهرمانی تیم تراکتور تبریز باز می‌گردد.
یوسف پزشکیان که با حکم رئیس دفتر رئیس جمهور مسئولیت مشاور و دستیار رسانه‌ای دفتر ریاست جمهوری را برعهده دارد در اظهار نظری از هنجارشکنی‌های صورت گرفته در جشن پیروزی تیم تراکتور حمایت ضمنی کرده و به جای مطالبه برخورد با عوامل توهین به پرچم و حاکمیت ایران، تحریک به اصطلاح «فارس‌نماها» را مقصر عنوان کرد. او حتی پس از انتقادات که نسبت به موضع او شد بار دیگر بر مواضع پیشین خود تاکید کرد و گفت از آنچه گفته‌ام دفاع می‌کنم. این رفتار به همان مسئله باز می‌گردد که نباید به نزدیکان مسئولان به ویژه سران سه قوه، مسئولیت داده شود و اکنون می‌بینیم که هجمه علیه رئیس جمهور شکل گرفته است.
در این میان اما مسئولان تیم تراکتور نیز باید تکلیف خود را با وضعیتی که برای پیروزی آن شکل گرفته روشن کنند چرا تاکنون بیانیه‌ای در برائت از اقدامات برخی افراد که آبشخور آنها مشخص است،صادر نکرده‌اند؟
در حالی که شعار دولت وفاق ملی است، آیا رفتار پسر آقای رئیس جمهور را می‌توان در این چارچوب دانست؟
دلیل آن هم روشن بود چرا که می‌دانستند اگر خطا و اشتباهی از سوی آنها رخ دهد، بدنامی آن برای جایگاه رهبری، انقلاب و نظام اسلامی خواهد بود که قطعاً هزینه زیادی وارد می‌کرد.
این روش بهترین تصمیم بود و همین سیاست از سوی حضرت آیت الله خامنه‌‌ای نیز در پیش گرفته شد و ایشان نیز به نزدیکان به ویژه فرزندانشان اجازه ندادند که در مناصب و جایگاه‌های اجرایی حضور داشته باشند و یا مسئولیتی بگیرند.
این تصمیم و اقدام باید الگویی برای دیگر مسئولان نظام باشد، هر اندازه هم اگر فرزندان، برادران، خواهران و نزدیکان مسئولان از تخصص و تعهد برخوردار باشند نباید از سوی مسئولان به کار گرفته شوند. ساده ترین شائبه‌ای که چنین انتصاباتی ایجاد می‌کند انگ فامیل بازی در انتصابات است که در میان افکار عمومی شکل می‌گیرد. در این میان سران سه قوه زیر ذره بین قرار دارند و آنها در این مسئله باید با حساسیت بیشتری عمل کنند و در جایگاهی که هستند از نزدیکان خود برای مسئولیت استفاده نکنند.
حال چرا این مسئله را مطرح کردیم؟ دلیل آن نکته‌ای است که در پی قهرمانی تیم تراکتور تبریز در فوتبال باشگاهی ایران اتفاق افتاد.
تراکتور تبریز یکی از تیم‌های فوتبال لیگ برتر ایران است که توانست در این فصل قهرمان شود؛اتفاقی که برای دیگر تیم‌های لیک همچون پرسپولیس، استقلال، سپاهان و برخی دیگر از تیم‌ها افتاده و البته بدون حاشیه بوده است.
در واقع یک اتفاق عادی است که هواداران برای این پیروزی جشن نیز برپا می‌کنند اما هواداران تیم‌های دیگر به جز تراکتور تبریز، به مسائل تجزیه طلبی نمی‌پردازند چرا که بر حاکمیت ملی ایران پایبند هستند.
پس از قهرمانی تراکتور در لیگ برتر فوتبال ایران، برخی مدعیان هواداری این تیم با سوء استفاده از فضای ایجاد شده سعی کردن با رفتارها و اقداماتی منویات برخی کشورهای خارجی را در این قهرمانی مطرح کنند و بر طبل تجزیه طلبی بکوبند. قطعاً اکثریت مردم آذری زبان ایران اسلامی از چنین سیاستی حمایت نکرده و نخواهند کرد و می‌دانند که ایران یکپارچه است که اقتدار و قدرت دارد و اگر سیاست تجزیه ای که عوامل خارجی و برخی کشورهای منطقه و فرا منطقه در پی آن هستند پیاده شود، از آن ایران قدرتمند و مقتدر چیزی باقی نخواهند ماند.
هیچ کشور و جامعه‌ای را نمی توان یافت که خواهان تجزیه و تکه تکه شدن سرزمینش باشد مردم ایران نیز اجازه نخواهند داد که چنین شود.
اما می‌بینیم برخی که اندک نیز هستند در فرصت‌هایی همچون برگزاری مسابقات فوتبال یا قهرمانی تیم تراکتور تبریز فضا را مناسب طرح مسئله «پان ترکیست»می‌بینند و با در دست گرفتن پرچم برخی کشورهایی که آرزوی تجزیه ایران را دارند سیاست‌های آنها را دنبال می‌کنند.
مردم آگاه آذری زبان در استان‌های آذری نشین در زمان مناسب نسبت به چنین اقداماتی واکنش نشان خواهند داد و با حضور خود نقشه‌های تجزیه طلبان را نابود خواهند کرد و تاکنون نیز پایبندی اکثریت بالای مردم بوده است که از چنین توطئه‌هایی جلوگیری کرده است.
اما نکته‌ای که در ابتدای مقاله به آن اشاره شد به نوع رفتار فرزند آقای رئیس جمهور در باره قهرمانی تیم تراکتور تبریز باز می‌گردد.
یوسف پزشکیان که با حکم رئیس دفتر رئیس جمهور مسئولیت مشاور و دستیار رسانه‌ای دفتر ریاست جمهوری را برعهده دارد در اظهار نظری از هنجارشکنی‌های صورت گرفته در جشن پیروزی تیم تراکتور حمایت ضمنی کرده و به جای مطالبه برخورد با عوامل توهین به پرچم و حاکمیت ایران، تحریک به اصطلاح «فارس‌نماها» را مقصر عنوان کرد. او حتی پس از انتقادات که نسبت به موضع او شد بار دیگر بر مواضع پیشین خود تاکید کرد و گفت از آنچه گفته‌ام دفاع می‌کنم. این رفتار به همان مسئله باز می‌گردد که نباید به نزدیکان مسئولان به ویژه سران سه قوه، مسئولیت داده شود و اکنون می‌بینیم که هجمه علیه رئیس جمهور شکل گرفته است.
در این میان اما مسئولان تیم تراکتور نیز باید تکلیف خود را با وضعیتی که برای پیروزی آن شکل گرفته روشن کنند چرا تاکنون بیانیه‌ای در برائت از اقدامات برخی افراد که آبشخور آنها مشخص است،صادر نکرده‌اند؟
در حالی که شعار دولت وفاق ملی است، آیا رفتار پسر آقای رئیس جمهور را می‌توان در این چارچوب دانست؟
محمد صفری
